برای آرمیتا  مجتبی باجلانی کامیارانی

برای آرمیتا

مجتبی باجلانی کامیارانی

امروز که داشتم خبرها را رصد می کردم ناگهان تیترسنگینی تمام وجودم را معطوف خود نمود وکاملا به هم ریخت جمله ی بسیارکوتاهی بود.

آرمیتا گراونددرگذشت

داغ سنگینی بود وتحمل سنگین تر اما چه می توان نمود با تقدیر الهی نمی توان جنگید حق تعالی جل جلاله دریکی از آیاتش درخصوص مرگ بسیار زیبا فرموده است:

اینما کنتم یدرککم الموت ولوکنتم فی بروج المشیده

وباید در تسلای این حادثه دردناک تنها گفت انا لله و انا الیه راجعون

اما مرگ آرمیتا حامل پیام های بسیاری است اگر عاقلانه بدان بپردازیم که مهمترین پیام مرگ این نوجوان عزیز میهنم حفاظت از میهن درمقابل عده ای میهن فروش است؛آنانی که بخاطر خوشرقصی درمقابل رمضان این آب وخاک هرروز دعا می کردند که آرمیتا زودتربمیرد تا بتوانند دلارهای بی شرفی را پارو کنند اما مادر دلاور آرمیتا در همان ثانیه های اول دردهای همه ی این وطن فروشان سرب داغ ریخت وبی آبروی شان کرد.

دراین مبحث می خواهم آرمیتا را مورد تقدیر شایسته قرار دهم وبه خاطر داشتن پدرومادری آگاه ومیهن دوست به او تبریک بگویم.

درتمام این مدت دست به دعا بودم که این نوجوان عزیز میهن عزیزم هرچه زودتر شفایابدوبه میان خانواده،دوستان و همکلاسی هایش برگردد.

برگردد تا به بی رحمانی که هیچگاه دلسوزش نبودند ونهایت آرزوی شان مرگ آرمیتابود درسی فراموش ناشدنی بدهد وآنان را با دست خودش کلام خودش تنبیه نمایدواز آنان بخواهد که به‌ چه حقی از چون منی که درحال مرگ بودم کاسبی کردید ودلارهای بی شرفی درجیب گذاشتید.